Η 11η Φεβρουαρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά της Επιληψίας και του Παγκοσμίου Γραφείου Επιληψίας, καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Επιληψίας με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης για την επιληψία, μία πάθηση με έντονο κοινωνικό στίγμα.
Η λέξη «επιληψία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη (460-357 π.Χ.) και σημαίνει την αιφνίδια κατάληψη. Η ιδέα ότι ο επιληπτικός καταλαμβάνεται από υπερφυσικές θεϊκές ή δαιμόνιες δυνάμεις, έκανε τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η επιληπτική κρίση ήταν ένας κακός οιωνός. Έτσι, η επιληπτική κρίση, εμφανιζόμενη ως προσωποποίηση του κακού, ενέπνευσε ορισμένες θρησκευτικές κινήσεις και σε άλλες περιπτώσεις, επειδή έχει στοιχεία δύναμης και φαντασίας, θεωρήθηκε ένδειξη εξουσίας (π.χ. Ναπολέων) και δημιουργικής ικανότητας (π.χ. Ντοστογιέφσκι, Μπετόβεν).
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η επιληψία είναι ασθένεια νευρολογική και τα άτομα που πάσχουν από αυτή παρουσιάζουν σπασμούς ή κρίσεις ή επεισόδια. Στον κόσμο υπάρχουν περίπου 65 εκατομμύρια άτομα με επιληψία, η συντριπτική πλειονότητα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 100.000 άτομα με επιληψία.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται επιτυχώς με φάρμακα.
Τα κυριότερα ζητήματα που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη πάθηση, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι ότι η επιληψία παραμένει πάθηση με έντονο κοινωνικό στίγμα, καθώς και το γεγονός ότι αν και υπάρχει θεραπεία για την επιληψία, 40% των ασθενών στον ανεπτυγμένο κόσμο δεν λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή, ενώ περισσότεροι από 70% αυτών που ζουν σε φτωχότερες χώρες δεν έχουν τακτική πρόσβαση σε αντιεπιληπτικά φάρμακα.
Η σωστή ενημέρωση, η εκπαίδευση και η ιατρική παρακολούθηση στα ειδικά ιατρεία επιληψίας που υπάρχουν στη χώρα μας είναι η σωστή διαχείριση της νόσου και η εξάλειψη του κοινωνικού στίγματος ο στόχος όλων όσων εργάζονται στο πεδίο αυτό.
Η Πρόεδρος του Επιστημονικού Τομέα Νευρολογικής Νοσηλευτικής της Ε.Ν.Ε.
Δρ. Χρύσα Χρυσοβιτσάνου
