Με έντονη την αίσθηση της σχεδιαζόμενης επίθεσης στον κλάδο μας, που εξυφαίνεται τελευταία από διάφορα κέντρα και παράκεντρα εξουσίας, είτε αυτά ανήκουν στην ομάδα των κυβερνώντων, είτε στα «παραδείσια πτηνά» της φιλοκυβερνητικής δημοσιογραφίας, τα περιθώρια για άμεση αντίδραση, αν και στενεύουν επικίνδυνα, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.
Και αυτό, γιατί με το άλλοθι των πιέσεων των δανειστών μας, οι κρατούντες τα ηνία της οικονομικής πολιτικής της χώρας θα επιχειρήσουν να προβούν σε μια νέα λεηλασία των πενιχρών ήδη εισοδημάτων μας σε ανύποπτο χρόνο και με την αμέριστη βοήθεια των στρατευμένων συνδικαλιστών του χώρου, που θα αναβαθμιστούν αμέσως μετά σε ανώτερο επίπεδο κομματικών αυλικών.
Το σχέδιο που προβλέπει οι οικονομικές μας απολαβές να εξαθλιωθούν ακόμα περισσότερο, βασίζεται απ’ ότι φαίνεται σε δύο πυλώνες: Την υποβάθμιση και απαξίωση των πτυχίων μας με συνοπτικές διαδικασίες και το χαρακτηρισμό της Νοσηλευτικής επιστήμης και τέχνης ως ένα απλούστατο χειρωνακτικό επάγγελμα, το οποίο ο καθένας θα μπορεί να ασκεί με μια ευτελή βραχυχρόνια εκπαίδευση…
Από τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τα όσα εσχάτως διαδραματίστηκαν σε επίπεδο φημολογίας και προτάσεων στο κοινοβούλιο για ισοπέδωση της επιστημονικής υπόστασης της Νοσηλευτικής, εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.
Ο καπνός είναι οι εξοργιστικές τοποθετήσεις αυτών που θέλουν να εξομοιώσουν τα πτυχία μας με αυτά των ΔΕ Βοηθών Νοσηλευτών και να καταργήσουν τα πανεπιστημιακά τμήματα της Νοσηλευτικής και η φωτιά βεβαίως, είναι οι ανίερες συμμαχίες που δημιουργήθηκαν τελευταία, μεταξύ αυτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους επιστήμονες Νοσηλευτές και των υποστηρικτών της άμεσης ταχύρρυθμης αναβάθμισης των ΔΕ Βοηθών Νοσηλευτών σε Νοσηλευτές.
Έτσι, ενόψει των επικείμενων εκλογών της ΕΝΕ, το τοπίο που ορισμένοι (ευτυχώς τραγικά λίγοι και απομονωμένοι) επιχείρησαν να διαμορφώσουν, δεν είναι τίποτε άλλο από έναν δυσώδη βούρκο προσωπικών συμφερόντων και υστερόβουλων φιλοδοξιών χωρίς όρια ηθικής και αξιοπρέπειας.
Ανακατεύοντας στο χαρμάνι της απληστίας αντικρουόμενα χαρακτηριστικά, οι καταγέλαστοι επίδοξοι προδότες της κλαδικής μας αλληλεγγύης, σχεδίασαν να οικοδομήσουν έναν πύργο εφάμιλλο με αυτόν της Βαβέλ, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες και πιστεύοντας σε διαφορετικούς θεούς.
Με το φαιδρό πρόσχημα της «μίνιμουμ σύγκλισης» σε ομιχλώδεις προγραμματικές θέσεις, οι αρχιτέκτονες της μιζέριας, προσπάθησαν να υποθηκεύσουν το μέλλον των χιλιάδων άνεργων νέων συναδέλφων, καθιστώντας τους εν μία νυκτί, με την ανεύθυνη στάση τους, βοηθητικό ιατρικό προσωπικό, ή αλλιώς «νοσοκόμους» χωρίς καμία εξέλιξη και προοπτική.
Νεόκοποι κομματικοί κηφήνες των δοκιμαστικών σωλήνων της Αριστοτέλους, καλυπτόμενοι πίσω από αδαείς μωρόδοξους καινοφανείς μεσσίες, κρατώντας απ’ το ένα χέρι τις αγόμενες και φερόμενες φαιές «κυρίες της τιμής» και απ’ το άλλο τον ετερόκλητο θίασο της νοσηλευτικής ισοπέδωσης προς τα κάτω, αποφάσισαν να επιχειρήσουν το μεγάλο άλμα… στο κενό.
Τέτοιου είδους επίδοξα εγχειρήματα «παντρέματος» παντελώς ξένων στοιχείων συναντούμε αρκετά και κατά την αρχαιότητα, μα όσο γοητευτικά κι αν είναι τα παραγόμενα είδη, από τον Κέρβερο και τη Χίμαιρα, μέχρι τους Εκατόγχειρες και τους Γρύπες, δε μπορούν να ξεφύγουν από την κατηγορία των δύσμορφων τεράτων…
Αναλογιζόμενοι λοιπόν τα παραπάνω και κατανοώντας πλήρως ποιο είναι το διακύβευμα της αμαρτωλής συνεύρεσης κομματικών συνδικαλιστών, ορισμένων συντηρητικών (και τελευταία) ανερμάτιστων εκπροσώπων της νοσηλευτικής ιστορίας, κάποιων αυτοαποκαλούμενων ταγών της νοσηλευτικής επιστημοσύνης και των λαϊκιστών- κηρύκων του νοσηλευτικού αχταρμά υπό το δόγμα «όλοι το ίδιο είμαστε», ας αποφασίσουμε ποιο δρόμο θα διαλέξουμε για τον κλάδο: Αυτόν της εκθεμελίωσης κάθε κατακτημένου δικαιώματος, ή το δρόμο της Ενότητας, της Αλληλεγγύης, της Προόδου και της ολομέτωπης Αναβάθμισης;
Με το βλέμμα στο μέλλον λοιπόν, κλείνοντας τ’ αυτιά μας στις άναρθρες κραυγές των μονίμως ασχημονούντων κύκλων της οπισθοδρόμησης, συνεχίζουμε ανεμπόδιστα την πορεία της αναβάθμισης, της δημιουργικότητας και της συναδελφικής αλληλεγγύης.
