Ενόψει του διαλόγου μεταξύ του Υπουργείου Παιδείας, των Ιδρυμάτων και της ΕΝΕ που θα αρχίσει σε λίγες μέρες αναφορικά με το μέλλον της Νοσηλευτικής Εκπαίδευσης, παρατηρείται μια λυσσώδης προσπάθεια μιας μικρής και συγκεκριμένης ομάδας Νοσηλευτών ΠΕ, να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, να δηλητηριάσουν όσους περισσότερους Συναδέλφους μπορούν και να αμαυρώσουν το κλίμα της ενότητας που η ΕΝΕ καλλιέργησε και καλλιεργεί από καταβολής της.
Αρκετοί από τους παραπάνω πρωταγωνιστές της διάσπασης, ευνοημένοι από την ΕΝΕ και ωφελούμενοι σε πάμπολλα σημεία της καριέρας τους, πιπιλίζοντας την καραμέλα της επιστημονικής ανωτερότητας, της ακαδημαϊκής διαφορετικότητας και της κλαδικής καθαρότητας, φέρνουν στη σκέψη μας καταστάσεις που η ιστορία του ανθρώπινου είδους έχει από δεκαετίες απομονώσει και καταδικάσει.
Με λόγο επιστημονικοφανή και απολύτως αυτιστικό, αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, παρερμηνεύοντας την αλήθεια και διαστρεβλώνοντας τη θέση της ΕΝΕ σχετικά με το ζήτημα του δικαιώματος των ΤΕ Νοσηλευτών στις κρίσεις της ιεραρχίας, μπερδεύοντας την επιστήμη της Νοσηλευτικής με αυτή της Διοίκησης και αποκρύπτοντας ότι μαθήματα Διοίκησης γίνονται και σε προπτυχιακό επίπεδο, τόσο στο ΑΤΕΙ, όσο και στο Πανεπιστήμιο.
Ίσως είναι η πρώτη φορά που μια θέση τη συμμερίζονται όλοι οι φορείς του χώρου, όλα τα πολιτικά κόμματα και σύσσωμη η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας. Εξάλλου, στο υπόμνημα που εστάλη σε όλους τους παραπάνω, τονίζεται με τρόπο κρυστάλλινο η ανάγκη αξιοκρατικής εξέλιξης όλων των νοσηλευτών με το σύστημα του υπολογισμού των μορίων και των μετρήσιμων βιογραφικών στοιχείων, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς να παραβλέπεται το προβάδισμα των ΠΕ Νοσηλευτών που προβλέπεται από τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα κατά την υπαλληλική εξέλιξη.
Αν και πάλι η θέση της ΕΝΕ δεν είναι κατανοητή, τότε δε μπορώ να βοηθήσω τους -κατά τα άλλα- «επιστήμονες» ινστρούχτορες της εν λόγω ολιγομελούς οργάνωσης. Μάλλον χρειάζονται φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας…
Με βάση τα παραπάνω, θεωρώ ότι η ώρα της ευθύνης όλων μας απέναντι στις εξελίξεις, υπαγορεύει την ανάγκη συμπόρευσης και αλληλεγγύης, απομονώνοντας και αδρανοποιώντας όλα εκείνα τα ιδιοτελή στοιχεία που επιβουλεύονται το μέλλον των χιλιάδων νοσηλευτών, προκειμένου οι ίδιοι να αυτοχρήζονται ανώτεροι προκειμένου να νοιώσουν ξεχωριστοί.
Οι εξελίξεις τους έχουν ήδη προσπεράσει.
