Όπως είναι ήδη γνωστό, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 53§2 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα (Νόμος 3528/2007), «ο χρόνος εργασίας του γονέα υπαλλήλου μειώνεται κατά δύο (2) ώρες ημερησίως εφόσον έχει τέκνα ηλικίας έως δύο (2) ετών και κατά μία (1) ώρα, εφόσον έχει τέκνα ηλικίας από δύο (2) έως τεσσάρων (4) ετών. Ο γονέας υπάλληλος δικαιούται εννέα (9) μήνες άδεια με αποδοχές για ανατροφή παιδιού, εφόσον δεν κάνει χρήση του κατά το προηγούμενο εδάφιο μειωμένου ωραρίου».
Με τις διατάξεις της αμέσως επόμενης παραγράφου επιχειρείται επί της ουσίας από το νομοθέτη αφενός η αποφυγή της συρροής στην ίδια οικογένεια των αυτών ευεργετημάτων για την ίδια χρονική περίοδο, αφετέρου η αποφυγή της καταχρηστικής απόλαυσης των επίμαχων ευεργετημάτων.
Ειδικότερα προβλέπεται, ότι «αν η σύζυγος του υπαλλήλου δεν εργάζεται ή δεν ασκεί οποιοδήποτε επάγγελμα, ο σύζυγος δεν δικαιούται να κάνει χρήση των διευκολύνσεων της παραγράφου 2, εκτός αν λόγω σοβαρής πάθησης ή βλάβης κριθεί ανίκανη να αντιμετωπίζει τις ανάγκες ανατροφής του παιδιού, σύμφωνα με βεβαίωση της Δευτεροβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής στην αρμοδιότητα της οποίας υπάγεται ο υπάλληλος».
Εν προκειμένω καθίσταται σαφές, ότι μόνον ο πατέρας – υπάλληλος χάνει το δικαίωμα εννεάμηνης άδειας ανατροφής στην περίπτωση που η σύζυγός του είναι άνεργη. Στην αντίστροφη περίπτωση, όταν δηλαδή ο πατέρας είναι άνεργος, τότε η μητέρα – υπάλληλος διατηρεί στο ακέραιον το δικαίωμά της για χρήση των ευεργετημάτων της παραγράφου 2 του άρθρου 53 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα.
Εάν ο νομοθέτης επιθυμούσε να ισχύει και το αντίστροφο, θα είχε προβεί σε διαφορετική διατύπωση, αναφέροντας διαζευκτικώς τον σύζυγο και την σύζυγο. Σημειωτέον, ότι οι επίμαχες διατάξεις χρήζουν αυστηρής γραμματικής ερμηνείας, δοθέντος ότι αποσκοπούν στην προστασία του θεσμού του γάμου, της οικογένειας, της μητρότητας και της παιδικής ηλικίας, ήτοι εξυπηρετούν σκοπό που απορρέει ευθέως εκ των διατάξεων του άρθρου 21 του Συντάγματος.
Συμπερασματικά, είναι σαφές ότι η μητέρα υπάλληλος δικαιούται το σύνολο των ευεργετημάτων του άρθρου 53, ακόμη και στην περίπτωση που ο σύζυγός της είναι άνεργος.
