«Παρατηρήσεις στο Προσχέδιο Νόμου του Υπουργείου Υγείας»
Σε συνέχεια της παρουσίασης του προσχεδίου του Νόμου του Υπουργείου Υγείας περί των διαρθρωτικών αλλαγών στο σύστημα υγείας επισημαίνονται τα ακόλουθα :
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 26 του προσχεδίου συνίσταται ένα νέο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «Οργανισμός Παροχών Υγείας» (ΟΠΥ), όπου εντάσσονται, μεταξύ άλλων, τα Κέντρα Υγείας. Ο χρησιμοποιούμενος όρος «εντάσσονται» δημιουργεί ορισμένα ερωτηματικά ως προς την νομική φύση των Κέντρων Υγείας και την μέχρι σήμερα σχέση εξάρτησής τους από τα Νοσοκομεία όπου υπάγονταν.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 του Νόμου 1397/1983, με κοινή απόφαση των Υπουργών Προεδρίας της Κυβέρνησης, Οικονομικών και Υγείας και Πρόνοιας, συνιστώνται σε κάθε νομό κέντρα υγείας, ως αποκεντρωμένες οργανικές μονάδες των νοσοκομείων του νομού. Οι δαπάνες λειτουργίας των κέντρων υγείας και των περιφερειακών ιατρείων τους βαρύνουν τον προϋπολογισμό του οικείου νοσοκομείου, στον οποίο και εγγράφονται κάθε χρόνο πιστώσεις, για το σκοπό αυτόν, σε ιδιαίτερο φορέα και κωδικούς αριθμούς.
Ενόψει των ανωτέρω γεννάται το ερώτημα, αν με την ένταξή τους στον ΟΠΥ τα Κέντρα Υγείας παύουν να λειτουργούν ως αποκεντρωμένες μονάδες των νοσοκομείων, ήτοι διακόπτεται πλέον η άμεση επιστημονική, νοσηλευτική, εκπαιδευτική και λειτουργική τους διασύνδεση με τα νοσοκομεία. Το ερώτημα αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εν σχέσει με την υπηρεσιακή κατάσταση του προσωπικού των Κέντρων Υγείας. Ειδικότερα υπογραμμίζεται, ότι αν με την ένταξή τους στον ΟΠΥ τα Κέντρα Υγείας δεν αποτελούν πλέον αποκεντρωμένες υπηρεσίες των νοσοκομείων, τότε οι οργανικές θέσεις του προσωπικού τους δεν δύνανται να προστεθούν στον Οργανισμό του νοσοκομείου όπου υπάγονται, κατά συνέπεια, δε, είναι αδύνατη η μέχρι σήμερα εξαιρετικά συνήθης μετακίνηση προσωπικού μεταξύ νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας για την κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 42 του προσχεδίου «α) Στην παράγραφο 2 του άρθρου 74 του Ν. 3528/2007 (ΦΕΚ Α’ ) όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 2 τουάρθρου 19 του Ν. 3801/2009 (ΦΕΚ Α ́ ) προστίθεται εδάφιο ως ακολούθως: «Κατ’ εξαίρεση του άρθρου 71 του Ν. 3528/2007 που αφορούν υπαλλήλους κλάδου ΠΕ Πληρωμάτων Ασθενοφόρων του Ν.Π.Δ.Δ. «Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας» -ΕΚΑΒ, το μονομελές όργανο διοίκησης του δύναται να αρνηθεί την εκτέλεση των αποφάσεων των υπηρεσιακών συμβουλίων και για υπηρεσιακούς λόγους που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.»
β) Η εφαρμογή της παραγράφου α) έχει εφαρμογή και για τις εκκρεμείς μετατάξεις που δεν έχουν ολοκληρωθεί καθώς και για τις υποθέσεις που εκκρεμούν δικαστικώς κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος».
Εν προκειμένω χωρούν οι ακόλουθες σκέψεις. Κατά πρώτον προκαλεί εντύπωση η προσπάθεια τροποποίησης των διατάξεων του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα από τις διατάξεις νομοσχεδίου που εισηγείται το Υπουργείο Υγείας και όχι το καθ’ύλην αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών.
Κατά τα λοιπά υπογραμμίζεται, ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74§2 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, όπως ισχύει σήμερα, «στην περίπτωση των μετατάξεων του άρθρου 71 τα αρμόδια όργανα μπορούν να αρνηθούν την εκτέλεση των αποφάσεων των υπηρεσιακών συμβουλίων, εφόσον το ποσοστό των κενών θέσεων του κλάδου, στον οποίο ανήκει ο μετατασσόμενος υπάλληλος, υπερβαίνει το πενήντα τοις εκατό (50%) του συνόλου των οργανικών θέσεων του κλάδου αυτού».
Με άλλα λόγια ο νομοθέτης έχει καθιερώσει ένα απολύτως αντικειμενικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται εις ένα μετρήσιμο ποσοτικό στοιχείο, που σχετίζεται με το ποσοστό των κενών θέσεων του κλάδου, όπου ανήκει ο μετατασσόμενος υπάλληλος. Με τις εισηγούμενες διατάξεις επιχειρείται η καθιέρωση, ειδικώς για το προσωπικό του ΕΚΑΒ, του εντελώς ασαφούς κριτηρίου των υπηρεσιακών λόγων που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Με άλλα λόγια δίδεται το δικαίωμα άρνησης της διενέργειας μετάταξης, που αποτελεί δικαίωμα του υπαλλήλου, κατ’επίκληση ασαφών υπηρεσιακών λόγων.
Επιπλέον προκαταλαμβάνεται και η εκφορά κρίσης των αρμοδίων Διοικητικών Δικαστηρίων που έχουν ήδη επιληφθεί σχετικών υποθέσεων κατόπιν κατάθεσης αιτήσεων ακύρωσης από υπαλλήλους του ΕΚΑΒ, γεγονός που στοιχειοθετεί παρέμβαση στο έργο της δικαιοσύνης. Είναι, δε, σίγουρο, ότι θέση σε ισχύ των επίμαχων διατάξεων θα προκαλέσει νέο κύμα αιτήσεων ακύρωσης ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων λόγω πλημμελούς αιτιολογίας των πράξεων απόρριψης των αιτήσεων μετάταξης του άρθρου 71 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα.
