(Με αφορμή τα υπ’αριθμ.πρωτ. 1219 – 1220/09-11-2011 ερωτήματα)
Όπως είναι ήδη γνωστό, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του Νόμου 2946/2001, «τακτικοί υπάλληλοι και υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δημοσίων υπηρεσιών και νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, που κατέχουν οργανικές θέσεις και είναι σύζυγοι στρατιωτικών των Ενόπλων Δυνάμεων, ένστολου προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού και Λιμενικού Σώματος, επιτρέπεται να αποσπώνται, κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων, σε υπηρεσίες του στενού δημόσιου τομέα κατά προτεραιότητα και σε περίπτωση έλλειψης υπηρεσιακών αναγκών σε υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στην περιοχή που υπηρετεί ο (η) σύζυγός τους. Η απόσπαση διενεργείται με κοινή απόφαση των συναρμόδιων Υπουργών, που εκδίδεται κατόπιν σχετικής αίτησης του υπαλλήλου και σύμφωνης γνώμης του αρμόδιου υπηρεσιακού συμβουλίου. Αρνητική γνωμοδότηση δικαιολογείται μόνο για σοβαρό υπηρεσιακό λόγο, που διαπιστώνεται και αιτιολογείται επαρκώς από το υπηρεσιακό συμβούλιο».
Καθ’ερμηνεία των ανωτέρω διατάξεων η ΕΝΕ υποστήριξε, ότι οι συγκεκριμένες αποσπάσεις, λόγω του ειδικού χαρακτήρα των διατάξεων που τις προβλέπουν, καταλαμβάνουν ακόμη και τους δόκιμους υπαλλήλους.
Η ανωτέρω θέση της ΕΝΕ δικαιώθηκε πλήρως δια του υπ’αριθμ.πρωτ. ΔΙΔΑΔ/Φ.42/4969/20002/12-10-2010 εγγράφου της πλέον αρμόδιας υπηρεσίας, ήτοι της Διεύθυνσης Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού του Υπουργείου Εσωτερικών, όπου αναφέρεται χαρακτηριστικώς, ότι «με τις ανωτέρω διατάξεις (εννοείται αυτές του άρθρου 21 του Ν.2946/2001) εισάγεται εξαίρεση ως προς την απόσπαση υπαλλήλων από τις διατάξεις του Υ.Κ., ή τυχόν άλλες διατάξεις, δεδομένου ότι σε συνδυασμό προς την επιταγή του άρθρου 21 του Συντάγματος οι διατάξεις αυτές είναι προστατευτικές για την οικογένεια και ως εκ τούτου θεωρούνται ειδικές και επομένως κατισχύουν, κατά την άποψη της υπηρεσίας μας, των διατάξεων της παρ. 9 του άρθρου 68 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 3528/2007) που απαγορεύουν την απόσπαση του υπαλλήλου πριν παρέλθει διετία από το διορισμό του.
Κατά συνέπεια, οι αποσπάσεις υπαλλήλων για συνυπηρέτηση, βάσει του άρθρου 21 του ν. 2946/2001 και της παρ. 2 του άρθρου 7 του ν. 287/1976, δεν εμπίπτουν στους περιορισμούς της παρ. 9 του άρθρου 68 του ν. 3528/2007 και μπορούν να διενεργούνται».
Εκ της ανωτέρω εγκυκλίου προκύπτει με σαφήνεια, ότι οι διατάξεις του άρθρου 21 του Νόμου 2946/2001 υπερισχύουν τόσο των διατάξεων του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, όσο και τυχόν άλλων διατάξεων, εννοείται αντιθέτου περιεχομένου. Η ερμηνεία αυτή επιβάλλεται ενόψει των διατάξεων του άρθρου 21 του Συντάγματος, που επιτάσσει την προστασία του θεσμού της οικογένειας.
Είναι, δε, σαφές, ότι μεταξύ των τυχόν άλλων διατάξεων αναγκαστικά συγκαταλέγονται και αυτές του άρθρου 10§2 του Νόμου 3754/2009, σύμφωνα με τις οποίες το νοσηλευτικό προσωπικό των κατηγοριών ΠΕ, TE, ΔΕ, ΥΕ, καθώς και TE Επισκεπτών Υγείας και TE Μαιευτικής των Νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ.Κ.Α. από την ημερομηνία πρόσληψης του και για μία πενταετία δεν επιτρέπεται να απομακρυνθεί από τη θέση στην οποία διορίστηκε για οποιονδήποτε λόγο και με οποιαδήποτε διαδικασία (απόσπαση, μετάταξη, μετάθεση).
Με άλλα λόγια, η εκ του Συντάγματος επιβαλλόμενη προστασία του θεσμού της οικογένειας δεν νοείται να καλύπτει όλους εν γένει τους δόκιμους δημοσίους υπαλλήλους, εξαιρουμένου μόνον του νοσηλευτικού προσωπικού και δη επί πενταετία από τον διορισμό του.
Υπ’αυτό το πρίσμα η ΕΝΕ διαφωνεί με το περιεχόμενο της υπ’αριθμ. 281/2011 Γνωμοδότησης του Δ΄ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με την οποία προτάσσεται η επικαλούμενη ανάγκη προστασίας της υγείας των πολιτών, η οποία διασφαλίζεται δήθεν από την υποχρεωτική παραμονή των νοσηλευτών για πέντε έτη στη θέση διορισμού τους, έναντι της προστασίας του θεσμού της οικογένειας, κατ’επέκταση, δε, του γάμου, της μητρότητας και της παιδικής ηλικίας.
Κατά την άποψη της ΕΝΕ η μονή ικανή και ρεαλιστική λύση για την καλύτερη δυνατή προστασία της υγείας των πολιτών είναι οι αθρόες προσλήψεις νοσηλευτών προκειμένου να καλυφθούν άμεσα τα τεράστια κενά και οι τραγικές ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού, που αποτελούν μια διαιωνιζόμενη θλιβερή πραγματικότητα, διαρκώς εντεινόμενη ενόψει του πλήθους των αιτημάτων για πρόωρη συνταξιοδότηση.
Οι νοσηλευτές δεν αντέχουν σε άλλες θυσίες, που αγγίζουν πλέον την προσωπική τους ζωή, στο βωμό της εξυπηρέτησης του συστήματος υγειονομικής και νοσοκομειακής περίθαλψης. Οι νοσηλευτές υπηρέτησαν το εν λόγω σύστημα με επιμονή και υπομονή επί σειρά ετών, παραμένοντας στην κατηγορία των χαμηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων. Οι αντοχές τους έχουν πλέον εξαντληθεί, κάτι που προφανώς δεν έχει γίνει αντιληπτό από τους ιθύνοντες.
Σε κάθε περίπτωση η ΕΝΕ επισημαίνει, ότι ενόψει της υπ’αριθμ. 281/2011 Γνωμοδότησης του Δ΄ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, το επίμαχο ζήτημα δεν μπορεί να λυθεί παρά μόνον με προσφυγή ενώπιον των αρμοδίων Διοικητικών Δικαστηρίων οιουδήποτε νοσηλευτή έχει έννομο προς τούτο συμφέρον.